Draaidagen

Judith worstelt met haar achtergrond. Ze groeide op bij haar oma, een Auschwitz-overlever. Inmiddels dementeert haar oma en leeft ze steeds meer in haar traumatische verleden. Om dichter bij haar te komen en haar verleden te begrijpen, gaat Judith als figurant spelen in een film over de Tweede Wereldoorlog. Maar kan fictie de brug tussen verschillende generaties, tussen slachtoffer en buitenstaander, wel slaan?

In Draaidagen richt de verteller zich rechtstreeks tot haar oma. Ze vertelt niet alleen over de dagen op de set, maar ook over oma’s jeugd en geschiedenis. Door deze bijzondere vertelvorm zit Bianca Boer niet alleen de lezer dicht op de huid, maar staat ze toe dat Judith haar verwarde oma haar verhaal teruggeeft. En hebben we niet allemaal een verhaal nodig? Bianca Boer schreef met Draaidagen een ontroerende, ingenieuze debuutroman over trauma, de oorlog, familiebanden en verhalen.

Draaidagen, Bianca Boer, Uitgeverij Atlas Contact, ISBN 9789025455576, paperback, 272 pagina's

Bestel het boek hier.

Ik las deze roman met toenemende beklemming en met toenemende bewondering voor de ingenieuze opzet die dieper ingrijpt dan een abstract betoog over defictionalisering van oorlogsmisdaden. Boer schreef een indrukwekkend boek over de verwerking van oorlog. Haar koele documentairestijl stelde haar in staat de onderliggende emoties overtuigend op me over te brengen.

Kees 't Hart in de Groene Amsterdammer